-
Samen of alleen?
Mijn vorige verhaal eindigde met een lofzang aan het concept asfalt. Daar sta ik nog steeds achter, maar tegelijkertijd vond ik het reizen zoals we dat deze week in de Wakhanvallei deden fantastisch. Er zat iets uitzonderlijk puurs in: de hele dag over zandpaadjes rijden, ’s avonds het kamp opzetten, iets simpels eten en leven
-
Op het randje
Een nieuwe dag, dus natuurlijk nieuwe problemen met de Transalp. In dit geval begon Alans motor ongecontroleerd benzine te spugen uit één van de overflow slangen. We stonden wat beteuterd langs de weg tot een vriendelijke tegenligger stopte om te helpen. Hij verwees ons naar een monteur in het volgende dorp, waar zoals we ondertussen
-
De voordelen van een paar dagen gestrand zijn
Een gebroken koppelingskabel fix je niet zomaar even op de Pamir. Maar zoals we ondertussen weten is de Tadzjiekse manier van sleutelen simpel: als het niet past, las je gewoon een stukje auto eraan. In Khorog kon het opgelost worden met de gaskabels die oude auto’s gebruiken, welke met wat knutselwerk ook prima functioneren voor
-
Eerste kilometers op de Pamir
De Pamir heeft wat uitleg nodig. Hier is deze reis ooit om begonnen, maar het oversteken van dit berggebied is een harde noot om te kraken. Met wegen tot bijna 4700m is hoogteziekte een serieus probleem. Daarnaast is de route deels onverhard en loopt soms langs honderden meters hoge kliffen of dwars door rivieren. Het
-
Bijna beroemd
Na duizenden kilometers over de vlakte verschenen in de verte eindelijk de eerste heuvels. Ik reed richting Tadzjikistan, een land dat voor 93% uit gebergte bestaat en beschouwd wordt als een van de ruigste gebieden ter wereld. Hier vind je onder andere het op één na hoogste plateau op aarde, na dat van Tibet. Een
-
Deceptie op de Zijderoute
De grens naar Oezbekistan vereiste wat dieper denkwerk. Niet dat het per se een ingewikkelde grens is, maar vooral vanwege de gewetensonderzoekende vragen van de douaneagent: ‘You have more than 5000 USD?’ ‘No.’ ‘Why?’ Jeetje, waarom eigenlijk niet? ‘You have wife?’ ‘No.’ ‘Why?’ Potverdorie, meneer. Ik weet het ook niet, het is er gewoon nooit
-
Raketten en reizigers
Voor ik hierheen kwam wist ik eigenlijk maar twee dingen over Kazachstan: dat ze niet zo’n fan zijn van de Borat films en dat hier het Baikonur Cosmodroom ligt. Vanaf deze basis worden alle Russische raketten gelanceerd en jarenlang was het de enige aanvoerroute naar het ISS. Thuis had ik al eens gelezen dat er
-
Slecht voor de gezondheid
In Kazachstan is tanken een evenement. Zoals ik in mijn vorige verhaal schreef, schud je zomaar tien handen voordat je überhaupt een pomp bereikt. Iedereen wil weten wie je bent, waar je heen gaat en waar je vandaan komt. Voor het gemak wordt dat meestal Duitsland, Nederland staat geloof ik niet erg op de kaart
-
De stilte van de steppe
De handdruk bij de grensovergang naar Kazachstan was de eerste van velen. Het zit hier in de cultuur om iedereen in dezelfde ruimte even vlug de hand te schudden, waar ik achter kwam toen ik na de grens een motorverzekering probeerde te regelen. Het was een komen en gaan van mensen in de kantoortjes en
-
Omwegen en speciaalbier-diplomatie
Er zijn van die plekken die je niet kunt overslaan, hoe onlogisch de route ook is. Voor mij was dat Volgograd, de stad die tot 1961 bekend stond als Stalingrad en waar de meest bloederige slag van de hele Tweede Wereldoorlog is uitgevochten. Het betekende een omweg van duizend kilometer door de leegte van Rusland,
